De waarheid is een koe
Tijd voor een beetje theorie. Meer analyse van het voorgaande én het grondwerk voor wat komen gaat. Voorzichtig vooruit bewegen naar oplossingen. Deel III is het scharnier in mijn betoog. De waarheid die we scheppen in organisaties is niet zo waar als-ie lijkt. De gevangenis waarin we vijf dagen per week verblijven zit in ons hoofd. We scheppen onszelf Kantoren waarin we ongelukkig worden, zonder te beseffen dat we ze zelf gemaakt hebben.
In dit creatieproces zitten mechanismen verstopt waarmee het proces zichzelf in stand houden. Het Kantoor waar ik over schrijf is een self-fulfilling prophecy. Communicatieprocessen, leerprocessen en samenwerkingsprocessen zorgen steeds opnieuw voor een bevestiging van de Kantoren waar we eigenlijk aan willen ontsnappen.
Dit is goed nieuws. Het is heel simpel, heb ik gemerkt, om vriendelijk afscheid te nemen van het Kantoor. Dankjewel, zeg je dan, of in Vredesnaam dan maar. En dan stap je eruit, ga je je eigen ding doen, kijk je er nog eens naar en voel je je opgelucht. Als de waarheid een koe mag zijn, dan is het Kantoor wat jij wilt dat het is.
